CaramBowl

Na zo'n vreselijk uitputtende (lol) week als de vorige was de clan uiteraard hard toe aan een rustdag. Maar zoals een goede rustdag, zoals men die kent uit de Tour de France, altijd begint met een training, begonnen ook wij om 10 uur 's ochtends met een lesje golf. De meiden waren het ritme helemaal kwijt, maar Monty en Woods hadden er bij vlagen toch goed het oog op. Drie liter zweet minder p.p. maar weer richting huis gegaan om ons voor te bereiden op de rest van de dag. Mat, Ben en ik zijn de stad 's middags in gegaan en Matje is naar huis gegaan met wat kleding voor haar én een item voor Loyce, die de mall al vaker van binnen had gezien dan goed voor haar is.
Daarna lekker avondeten van Henny genoten, waarna Benno en ik ons richting (jawel!) de bowlingbaan hebben begeven om (jawel!) een potje te bowlen. God zegen het Karrewiel, want als je deze ex-Oost-Duitse-bowlingbaan hebt gehad, wil je nooit meer een bal richting de "pins" gooien. De kegels waren bij deze baan fluorescerend roze, groen en geel en werden ook niet allemaal opgetild door het telmechanisme, waardoor je standaard iedere worp minimaal 1 kegel minder om hoefde te gooien. Verder waren de ballen gemaakt op de ranke Maleise vingers en niet onze dikke propvingers wat de vorm ook niet ten goede kwam. Om een lang verhaal kort te maken; Benno en ik zijn niet in de wieg gelegd voor een profcarriere in het bowlingcircuit (jammer?!).
Wat doe je na zo'n intensieve inspanning? Juist! bijkomen in de plaatselijke pubs...De tijd schreed voort, en na zoveel bier, gin-tonics en inmaakpotjes pool tegen de locals later was de tijd gekomen om onze teksi-chauffeur maar weer eens te bellen en ons richting huis te begeven. Tijdschatting? Die varieert tussen de 2 en 3 uur 's nachts....doet er ook niet toe. We hebben weer een paar goede gesprekken gehad met de bevolking hier en anders dan in Nederland reageert iedereen hier wél lachend, spontaan, enthousiast, relaxed (noem het maar op) op onze slechte verhalen en grappen. Daar zouden de meeste mensen nog wat van kunnen leren (wie de schoen past, trekke hem aan)!

Cu, Ruben